Сельский часослов, С. Есенин - перевод на польский

Перевод с русского на польский, русский оригинальный текст тут: http://feb-web.ru/feb/esenin/texts/e74/e74-172-.htm

              Wiejski czasoslow

                            1

O, slonce, slonce,
Wiadro zlote, wrzucone w swiat,
                 Zaczerpnij mi dusze!
                 Wydobadz z krynicy mak
                 Ojczyzny mej.

                 Co  dzien,
Schwyciwszy sie za lancuch promieni twych,
Wdrapywam sie w niebo.
                 Co wieczor
Zrywam sie i w paszcze zachodu padam.

Ciezko i gorzko mi jest...
Spiewaja usta przez krew…
Sniegi, o, biale sniegi –
Oslona ojczyzny mej –
                 Rwa na czesci.

Na krzyzu wisi
                 Jej cialo,
Golenie drog i wzgorzy
                 Zlamane...

Niby wilk wyje z zachodu
                 Wiatr...
                 Noc jak kruk,
Ostrzy dziob na oczy-jeziora.
I deska nadkrzyzowa
Przybita zorza do gor:
_______________________
|                                                   |
|     JEZUS   Z   NAZARETU    |
|                  PAN                         |
|                JUDEI                        |                    
|_______________________|

                           2

O, miesiac, miesiac!
Ruda czapka mojego dziadka,
Zarzucona jeziornym wnukiem na sek obloku.
                   Spadnij na ziemie...
                   Przykryj oczy me!

                   Gdzie jestes...
                   Gdzie  jest moja ojczyzna?

Lykami zdarla twe drogi
                    Burza,
Sinym jezorem wylizal twoj snieg –
                    Twa biala siersc
                    Wiatr...

I lezysz jak owca,
Machajac nogami w niebo,
                    Mylac niebo z zlobami,
Mylac gwiazdy
Z owsem zlocistym.

O, myl, o, myl!
Myl wszystko, co widzisz...
Nie wyrzekne sie przyjac cie nawet ze sloncem,
                     Co jest podobne do swini...
Nie przelekne sie wsunietego ryjka
                     W czestokol
                      Duszy mej.

Tajemnica jest wielka twa.
Zaglada twa dla swiata chrzcielnica
                      Przedwieczna.

                          3

O, czerwona wieczorna zorza!
                      Prezbacz mi krzyk moj.
Przebacz, zem pomylil twa Niedzwiedzice
                      Z czerpakiem woziwody...

                      Pastuchowie pustyni –
                      Co wiemy?..

Przeciem szkole parafialna
                     Skonczyl,
Przecie znam Biblie i bajki,
Przecie wiem, ze spiewa owies na wietrze...
                     A jeszcze
                     Po swietach
                     Grac w harmonijke.

Lecz pojalem...
Wierze, ze zginac lepiej,
Niz pozostac
                     Ze zdarta
                     Skora.

Gin, kraju!
Gin, Rusi moja,
                      Nakreslicielnico
                      Testamentu.

                     4

O, gwiazdy, gwiazdy,
Cienkie woskowe swiecy,
Kapajace czerwonym woskiem
                      Na modlitewinik zorzy,
                      Schylcie sie nizej!

Nachylcie plomien swoj,
                       Zebym mogl,
                       Stanawszy na palcach,
                       Sgasic go.

Nie zrozumial ten, kto zapalil was,
O jakiej to spiewal wam smierci.

                       Ciesz sie, 
                                          Ziemio!

Pannie twojej Rusi
Sprowadzilem nowe
                        Urodzenie.
                        Syna tobie
                        Urodzi...

Ma na imie –
                       Izramistyl.

Szum i spewaj, Wolgo!
W siny zlob twoj przewroci
                       Dzieciecia.

Nie mowcie mi,
                       Ze to
W calym kragie
Bedzie wschodzil
                       Ksiezyc...

To on jest!
To on
Z lona nieba
Bedzie wysuwal
                        Glowe.

1918 r.

Другие произведения автора:

Мария Космоса, Богиня красоты

33 Несчастья и девочка Почемучка

Лучше б ты не искала слепого огня...