МАЕ СНЫ

23 января 2018 — Виталий Астрейко

Мае сны  

(паводле Я.Купалы)

Пакiнуў родны кут даўно я,

Як пакiдаюць ў восень гусi,

Але ж на сэрцы неспакой –

Мне сняцца сны аб Беларусi.

Змяняў Дняпро я на Рыдо,

Дзе ноч цi дзень, дзе цьма цi свет,

А Нарач на Антарыо,

Пакiнуўшы за следам след.

Шлях залаты знайсцi iмкнуўся,

Шукаў па свеце светлу долю.

Урэшце рэшт я апынуўся

Сам насам у цудоўным полi.

Тут кветкi тыя ж i бярозы

Шапочуць нешта пра жыцце,

Такiя ж самыя марозы

I сонца, месяц i жнiўё.

Салодка тут i сытна жыцi,

Без клопатаў ды без турбот,

Хапае ўсiм красы-зямлiцы,

Хапае радасцей, яснот.

Ўсё добра у цудоўным полi,

Жывуць тут людзi без прымусаў,

Адно... на сэрцы неспакой,

Мне сняцца сны аб Беларусi.                                           

Vit

© «Стихи и Проза России»
Рег.№ 0279618 от 23 января 2018 в 06:52


Другие произведения автора:

КОРОНА вирус

Я ТЕБЯ СОВСЕМ НЕ ЗНАЮ

Эй, писатели - писаки

Рейтинг: 0Голосов: 0304 просмотра

Нет комментариев. Ваш будет первым!